Σαν σήμερα πριν 41 χρόνια, στις 28 Ιουλίου 1980, η φοιτήτρια της Παντείου και μέλος της ΚΝΕ, Σωτηρία Βασιλακοπούλου, χτυπήθηκε θανάσιμα μπροστά στην πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ από μπράβο της εργοδοσίας, την ώρα που μοίραζε ανακοινώσεις στους εργάτες.
Η εντολή της εργοδοσίας ήταν ξεκάθαρη: «Να μην πάρουν οι εργάτες τις προκηρύξεις του ΚΚΕ». Εκείνη τη μέρα αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι η περιβόητη “αστική δημοκρατία” σταματά έξω από τις πύλες των χώρων δουλειάς κάνοντας φανερό το πραγματικό της πρόσωπο, ως δικτατορία του κεφαλαίου.
Αποδείχθηκε ότι ο μεγαλύτερος φόβος των εκμεταλλευτών είναι να συναντηθούν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, οι νέοι και οι νέες, με την επαναστατική ιδεολογία και πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που τους δείχνει τον δρόμο για να πάρουν τον πλούτο που παράγουν, για να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Η συνεισφορά της Σωτηρίας σε αυτή την υπόθεση δεν τελείωσε εκείνο το καλοκαίρι, πριν 41 χρόνια, γιατί “ζει” και μας συντροφεύει στους καθημερινούς αγώνες που δίνουμε.
Η θυσία και ο ηρωισμός της Σωτηρίας εμπνέουν στις πιο αντίξοες συνθήκες τον σιωπηλό και δυσδιάκριτο “ηρωισμό” των εποχών μας:
Τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου μπορεί να τη βρει κανείς στη σημερινή γυναίκα-αγωνίστρια, που απορρίπτει τα σάπια πρότυπα που εξευτελίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και αναπαράγουν τον ανταγωνισμό, τον ρατσισμό και τη ζωή «επί πτωμάτων».
Η θυσία της Σωτηρίας δεν έμεινε αδικαίωτη, γιατί από τη μέρα εκείνη μέχρι σήμερα, είναι χιλιάδες αυτοί που επέλεξαν τον ίδιο δρόμο με εκείνη. Είναι χιλιάδες αυτοί που θα συνεχίσουν τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό.
Οι θυσίες μας δεν πάνε χαμένες, θα νικήσουμε!