Η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ) στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των αγροτών και κτηνοτρόφων που απλώνεται σε όλη τη χώρα, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, που με το πείσμα, την ενότητα και τη μαζικότητά τους έχουν στριμώξει την κυβέρνηση. Στα μπλόκα και στους δρόμους, στις πλατείες των χωριών και στα χωράφια, οι αγρότες ως παραγωγοί δείχνουν τη δύναμή τους! Δεν αντέχουν να δουλεύουν αδιάκοπα και, στο τέλος της χρονιάς, να μην ξέρουν αν θα τα βγάλουν πέρα, να υπολογίζουν κάθε ευρώ, να φοβούνται κάθε κακοκαιρία, κάθε αύξηση στο ρεύμα, στο πετρέλαιο, στα λιπάσματα, στις ζωοτροφές, που οι τιμές τους καθορίζονται από τα μονοπώλια. Να αγωνιούν για το μέλλον των οικογενειών τους και για το αν η ύπαιθρος θα μείνει ζωντανή.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση άφησε κι από πάνω τους κτηνοτρόφους στο έλεος των ζωονόσων, με τον τρόπο που επέλεξε -πάλι στο πλαίσιο της ΚΑΠ της ΕΕ- να τις διαχειριστεί. Επί δεκαπέντε μήνες το μόνο που κάνει είναι να θανατώνει τα μολυσμένα κοπάδια και να επικαλείται την “ατομική ευθύνη” των κτηνοτρόφων για την τήρηση όλων των υπόλοιπων μέτρων. Γιατί ως μοναδικό της κριτήριο έχει να μη διαταραχθεί η κερδοφορία των μεγαλοεξαγωγέων της φέτας! Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα, αρνείται επίμονα τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς, που θα μπορούσε να συμβάλει στον δραστικό περιορισμό των θανατώσεων.

Ο αγώνας τους είναι η έκφραση μιας βαθιάς αγωνίας που κουβαλάνε όποιοι παλεύουν καθημερινά με το χωράφι, τον καιρό, τα χρέη, την αγορά, τις τιμές, τα μονοπώλια, το κόστος παραγωγής. Που δεν κερδίζουν τα τζόκερ, ούτε έχουν φεράρι. Που αγαπούν τον τόπο τους και ζητούν το αυτονόητο: να μπορούν να ζουν από τον κόπο τους. Το δίκιο τους είναι αδιαμφισβήτητο και πατάει πάνω σε μια αλήθεια απλή: χωρίς αυτούς που σηκώνονται πριν χαράξει για να δουλέψουν τη γη, χωρίς τον κόπο και τον ιδρώτα τους,  δεν υπάρχουν βασικές ύλες για τη βιομηχανική παραγωγή, δεν υπάρχει τροφή. Αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, ζωή στο σύγχρονο χωριό / κωμόπολη και στην πόλη, μπορούν και πρέπει να κάνουν καλύτερη τη ζωή αλλά εμποδίζονται από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, την εξουσία τους, τα κόμματα, τις κυβερνήσεις τους.

Γι’ αυτό ο σημερινός αγώνας δεν αφορά μόνο τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Όλος ο λαός έχει λόγο να βρίσκεται στο πλευρό τους. Γιατί τα προβλήματα, η αβεβαιότητα, οι δυσκολίες, δεν είναι μακριά από όσα ζει κάθε εργαζόμενος, αυτοαπασχολούμενος, κάθε νέος και νέα. Είναι κοινός ο αντίπαλος: οι κυβερνήσεις που χρόνια τώρα εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές σε βάρος των πολλών, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η Κοινή Αγροτική Πολιτική που στηρίζουν με δισεκατομμύρια τους μεγάλους ομίλους και αφήνουν απλήρωτους τους μικρούς παραγωγούς στο έλεος της αγοράς, ένα σύστημα που μετρά τα πάντα με κριτήριο το κέρδος μιας χούφτας παρασίτων.

Η καταστολή δε θα περάσει, των αγροτών η πάλη θα τη σπάσει

Απέναντι στη δύναμη αυτού του δίκαιου αγώνα, η κυβέρνηση δεν έχει άλλον τρόπο να σταθεί παρά με ΜΑΤ, βία και συκοφαντίες. Προσπαθεί να παρουσιάσει τους αγρότες ως «προνομιούχους», ως «υποκινούμενους». Μα η αλήθεια δεν κρύβεται: όποιος βλέπει τις άδειες τσέπες, τα χρέη, τα έξοδα παραγωγής, καταλαβαίνει ότι οι αγρότες βγήκαν στον δρόμο για την επιβίωσή τους.

Καμιά καταστολή δεν μπορεί να λυγίσει έναν αγώνα που οργανωμένα απαιτεί το δίκιο του. Καμιά συκοφαντία δεν μπορεί να σβήσει τη φωνή ανθρώπων που κάθε μέρα δίνουν μάχη με τη γη και τον καιρό για να ταΐσουν την οικογένειά τους αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.

Κάθε νίκη, κάθε μέτρο που ανακουφίζει τον βιοπαλαιστή αγρότη και αγρότισσα, ήρθε από αγώνα. Από τα μπλόκα, από τις συσκέψεις και τον συντονισμό, από την κοινή δράση με τους εργαζόμενους όλης της χώρας, από ανθρώπους που δε φοβήθηκαν να σηκώσουν το κεφάλι και να πουν «φτάνει πια». Η δύναμη βρίσκεται στην οργάνωση!

Το ΚΚΕ & η ΚΝΕ στηρίζουμε αυτόν τον αγώνα!

Το αίτημα για αξιοπρεπή ζωή στην ύπαιθρο δεν περιορίζεται σε επιδοτήσεις ή αποζημιώσεις. Αφορά συνολικότερες ανατροπές στον τρόπο οργάνωσης της παραγωγής που να προστατεύει τον παραγωγό, να μην εξαρτάται από ενδιάμεσες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μονοπώλια. Αφορά το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται η αγροτική εργασία όχι σαν ατομικό βάρος, αλλά σαν κοινωνική υπόθεση. Αυτός είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ, στον οποίο η απαλλαγή του αγρότη από τα βιομηχανικά, τραπεζικά, εμπορικά μονοπώλια, συνδυάζεται με αναβάθμιση της εργασίας στην αγροτική παραγωγή, της ποιότητας ζωής, με ελεύθερο χρόνο. Είναι ο δρόμος των εθελοντικών παραγωγικών συνεταιρισμών, ο οποίος δίνει οριστικά τέλος στο βάσανο της επιβίωσης, που σήμερα αποτελεί ατομική υπόθεση για τον βιοπαλαιστή αγρότη και όχι κοινωνική υπόθεση και ευθύνη.

Το ΚΚΕ τεκμηριώνει στο Πρόγραμμά του ότι μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα ο λαός με βάση τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες. Γιατί ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της κοινωνικής παραγωγής, η κοινωνική ιδιοκτησία, με την εργατική τάξη, τον λαό πραγματικά στην εξουσία, δηλαδή ο Σοσιαλισμός, θα εξασφαλίσει στους παραγωγούς:

• Πολύ χαμηλές τιμές για πρώτες ύλες, δωρεάν επιστημονική και τεχνική στήριξη από εξειδικευμένους γεωπόνους και κτηνιάτρους, πρόσβαση σε σύγχρονο εξοπλισμό, προστασία από φυσικές καταστροφές, εγγυημένες τιμές και εγγυημένη απορρόφηση της παραγωγής από το κράτος, καταργώντας τους εμπόρους-μεσάζοντες και τις καπιταλιστικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ που κερδοσκοπούν σήμερα σε βάρος του αγρότη, του κτηνοτρόφου και του καταναλωτή.
• Θα εξασφαλίσει αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν υγεία και παιδεία για τον αγρότη και την οικογένειά του, θα του εξασφαλίσει τις απαραίτητες υποδομές, όπως αρδευτικά έργα, δρόμους, κέντρα μεταποίησης, λιμάνια με βάση τον σχεδιασμό για την ανάπτυξη της παραγωγής σε όλη την επικράτεια.

Ο δρόμος του αγώνα δεν είναι εύκολος. Αλλά είναι δίκαιος, αναγκαίος, και το σημαντικότερο: δεν περπατιέται μόνος. Οι αγρότες έχουν στο πλευρό τους ανθρώπους από κάθε χώρο που αναγνωρίζουν το δίκιο τους και συμπορεύονται μαζί τους. Έχουν την αλληλεγγύη των εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών και της νεολαίας. Κάθε τρακτέρ που στήνεται στον δρόμο είναι μια δήλωση αντίστασης, μια προειδοποίηση ότι οι άνθρωποι της γης δεν πρόκειται να σκύψουν το κεφάλι. Με τον αγώνα τους μπορούν να κερδίσουν σήμερα "ανάσες ανακούφισης" και αύριο μαζί με τους εργαζόμενους και όλο τον λαό να γκρεμίσουν το σάπιο σύστημα της αδικίας.